اعصاب خروجی از مغز و نخاع

اعصاب مغزی (به انگلیسی: Cranial nerves) قسمتی از دستگاه عصبی محیطی هستند که از هسته های ساقه مغز منشاء می گیرند(به جز عصب بویایی و بینایی).تعداد اعصاب مغزی،دوازده جفت بوده و به غیر از اعصاب بویایی و بینایی که درحقیقت قسمتی از دستگاه عصبی مرکزی هستند،بقیه آنها همانند اعصاب نخاعی،جزیی از دستگاه عصبی محیطی به شمار می آیند.در ارتباط با نخاع،31 جفت عصب نخاعی از نخاع منشعب می شوند.از تفاوت های مهم این دو بخش دستگاه عصبی محیطی نسبت به هم،این است که در اعصاب مغزی برخلاف اعصاب نخاعی،تقسیم پیوسته و منظمی به ریشه های قدامی(پیشین) و خلفی(پسین)وجود ندارد[۱].این مسئله،بیشتر به علت تکامل و پیچیده تر بودن اعصاب مغزی در مقایسه با اعصاب نخاعی است.

تصویر ذیل:

راه های محاسبه ارتفاع آسمان خراش توسط نیلز بور

نیلز بور فیزیکدان مشهور دانمارکی به یکی از سؤالات امتحانی‌‌اش این چنین جواب می‌دهد.

سؤال: توضیح دهید که چگونه می‌توان با استفاده از یک فشار سنج ارتفاع یک آسمان خراش را اندازه گرفت؟

پاسخ بور: به فشار سنج یک نخ بلند می‌بندیم. سپس فشارسنج را از بالای آسمان خراش طوری آویزان می‌کنیم که سرش به زمین بخورد. ارتفاع ساختمان مورد نظر برابر با طول نخ به اضافه طول فشارسنج خواهد بود.

بو چیست و چگونه حس می شود ؟

بو معمولا ناشی از یک ملکول قطبی کوچک است که می تواند در هوا معلق مانده و توسط سیستم بویایی انسان جذب و حس شود. در واقع

پایانه های عصبی که در قسمت بالای درون بینی قرار دارند با مواد شیمیایی پخش شده در هوا تحریک می شوند و ما می توانیم بو ها را حس کنیم.

ترکیبات بو دار را معمولا به چند گروه اصلی تقسیم می کنند،ترکیبات بو دار آلی و ترکیبات بو دار غیر آلی (مانند سولفید هیدروژن و آمونیاک).با وجود آن که مطالعات وسیعی روی ساختار ملکولی و بوی آن ها انجام شده اما شناخت و پیش بینی بو از روی ساختار شیمیایی آن تقریبا غیر ممکن است چون مواد مختلف می توانند بوی کاملا مشابهی داشته باشند از طرف دیگر دو ماده با ساختار شبیه بوی متفاوتی را از خود نشان دهند.

آستانه پاسخ و اشباع رفتن نواهی عملکرد کاملا غیر خطی بینی است.زیرا تا تراکم ماده از حد خاصی(threshold )بیشتر نشود ،بو احساس نمی گردد و هنگامی که از سطح اشباع گذشتیم تغییرات تراکم گاز در صورتی که حساسه را از ناحیه ی غیر خطی خارج نکند، قابل احساس نیست.این مقادیر از یک ماده به ماده دیگر و از یک شخص به شخص دیگر قابل تغییر است.

چگونه می شنویم ؟

شنوایی که فرآیند بسیار پیچیده ای است، به هماهنگی بخش های مختلفی از گوش و دستگاه عصبی نیاز دارد. گوش ما از ۵ بخش اصلی تشکیل شده که عبارتند از: گوش بیرونی، گوش میانی، گوش درونی، مسیرهای عصبی و بخشی از مغز که به شنوایی اختصاص دارد. در «بدن انسان» این هفته، با ساختمان گوش و فرآیند شنیدن آشنا می شوید....

گوش بیرونی

شامل لاله گوش و مجرای خارجی گوش است که امواج صوتی را جمع آوری می کنند و آنها را به سوی پرده صماخ می آورند.

گوش میانی

گوش میانی بین پرده صماخ و گوش داخلی قرار می گیرد. این بخش از گوش شامل ۳ استخوان کوچک (چکشی، سندانی و رکابی) است که به خاطر شکل خاص شان این چنین نام گذاری شده اند. صداها که به صورت امواج صوتی از هوا می گذرند، باعث ارتعاش پرده صماخ می شوند. این ارتعاشات از طریق استخوان های کوچک از گوش میانی می گذرد.

حرکت استخوان رکابی امواج را به گوش داخلی که با مایع پر شده است، می رساند. حفره گوش میانی از یک مجرای باریک که به آن لوله اُستاش می گویند به عقب بینی راه دارد. این لوله باعث ایجاد فشار مساوی میان گوش میانی و محیط بیرون می شود. یک نمونه خوب برای درک چگونگی عمل این ساز و کار، احساس صدایی مانند «پاپ» هنگام تغییرات ارتفاع است؛ مثلا هنگامی که هواپیما در حال فرود است یا فرد در ارتفاعات بالا در حال مسافرت است. این صدای «پاپ» در نتیجه روند معتدل شدن فشار میان گوش میانی و محیط خارج بروز می کند.

چشم ها چگونه می بینند

چشم ها به صورت کامل مانند یک توپ پینگ پنگ هستند که تنها بخشی از آنها از منظر بیرونی کالبد، قابل رویت است. چشم ها از قطعات بسیار ظریفی تشکیل شده و به همین دلیل، بدن برای حفاظت از آنها ابزارهای مختلفی دارد. به این ترتیب که چشم در کاسه چشم و کاسه چشم در جمجمه نشسته است که آن هم یک سپر استخوانی مستحکم برای این اندام حساس به شمار می رود.
علاوه بر آن با هر بار پلک زدن، لایه ای از موکوس، روغن و اشک، قرنیه را می پوشاند. اشک ها پس از مرطوب کردن و شست وشوی چشم ها، جریان را به کانال هایی در پلک ها هدایت می کند. این کانال ها اشک ها را تخلیه می کند و به کیسه اشکی می فرستد و اشک ها در نهایت از طریق یک مجرا به بینی منتقل می شود.

چشم چطور می بیند؟
چشم ها برای دیدن، مجبور به حرکت هستند. شش عضله خارجی که کره چشم را احاطه کرده است، مانند نخ های خیمه شب بازی عمل می کند و آنها چشم ها را به صورت هماهنگ در جهات مختلف حرکت می دهد.

تغییرات ماده

انواع تغییرات:

1—تغییرات فیزیکی

2—تغییرات شیمیایی

1—درتغییر فیزیکی رابطه میان ذره های سازنده ماده تغییر میکند اما مادهای به ماده دیگر تبدیل نمیشود.به عنوان مثال در هنگام ذوب شدن یخ رابطه میان ذره های سازنده ان تغییر می نمایدوبه مایع تبدیل می شود ولی مولکول های ان همچنان اچ دو او است.

2—درتغییرات شیمیاییاز یک یا چند ماده  ماده یا مواد جدیدی تولید میشود .یا به عبارت دیگر ساختار ذره های سازنده ماده تغییر میکند.

منظومه شمسی

منظومه شمسی چگونه متولد شد؟

شکل‌گیری منظومه شمسی حدود 5 میلیارد سال پیش، از ابری متشکل از گاز و غبار بین ستاره‌ای، آغاز شد. جاذبه باعث انقباض ابر شده و کره متراکمی از گاز در مرکز ابر به وجود آورد. جاذبه همچنین باعث دوران هر چه سریع‌ تر ابر شد. هنگام دوران، مواد موجود در ابر، پهن شده و حلقه‌ای به وجود آمد که نواحی متراکم مرکزی را در برگرفت. سرانجام در این ناحیه متراکم، گرمای لازم برای وقوع واکنش‌های هسته‌ای فراهم شد و بدین ترتیب، ستاره خورشید به وجود آمد. اعضای کوچک ‌تر منظومه شمسی از مواد موجود در این حلقه به وجود آمدند.

 

این اعضاء عبارتند از: سیارات، سیارک‌ها و ستاره دنباله‌دار. 

منظومه شمسی، سامانه‌ای متشکل از یک ستاره به نام خورشید و اجرام آسمانی است که در مدارهایی پیرامون آن می‌گردند. سامانه خورشیدی از انفجار یک ابر نواختر و فروریزش یک ابر چرخان پدید آمد و در دوران رنسانس و با مشاهدات افرادی از جمله گالیله کشف شد. این منظومه در بازوی شکارچی، کهکشان راه شیری واقع‌شده و 25000 سال نوری از مرکز کهکشانی فاصله دارد. خورشید بیش از 99/8 درصد جرم سامانه خورشیدی را شامل می‌شود و منبع انرژی بسیار از جمله انرژی گرما و نور است. اگر خورشید نابود شود، منظومه شمسی نیز نابود می‌شود.

 

سلول های عصبی

نورون ها را از لحاظ میلین دار بودن و نبودن، قطر فیبر و عملکرد و شکل ظاهری تقسیم بندی می کنند که در ذیل به شرح آن ها می پردازیم.

عملکرد:

از نظر عملکردی نورون ها را می توان به سه دسته ی نورون های حسی، نورون های حرکتی و نورون های رابط یا بینابینی تقسیم بندی کرد:

 

نورون های حرکتی پیام عصبی را از مراکز فرماندهی به سمت هدف که می تواند سلول ماهیچه و یا یک غده باشد منتقل می کند.

 

نورون حسی همان نورونی است که در نخاع قرار دارد و پیام های حسی را به سمت مراکز فرماندهی ارسال می کند.

اجزای تشکیل دهنده پروتون و نوترون

مدت زیادی اینطور تصور می شد که پروتونها و نوترونها ذرات بنیادی هستند و بنابراین گمان می‌رفت مثل تقسیم الکترون دیگرقابل تقسیم نبوده و دارای یک ساختار داخلی نیستند. امروزه می‌دانیم که نوکلئونها یا به عبارت دیگر پروتونها و نوترونها خود از ذرات کوچکتری ساخته شده‌اند که کوارک نامیده می‌شوند. تا به حال 6نوع کوارک متفاوت شناسایی شده‌اند  که با اسامی جالبی نامگذاری شده است:
بالا top
پایین bottom
افسون Charm
شگفت Strange
سر Down
ته Up